Is het wel zo zinvol om weer een discussie te hebben over de verschillen tussen B2B- en B2C-marketing, zoals Charles Long in zijn recente blog ‘Hou toch op met het vergelijken van B2B en B2C!‘ weer eens benadrukt? Aangezien we leven in een tijd van polarisatie en populisme, zal het zeker een bepaald publiek dienen. Maar weet Charles wel wat de behoefte is van zijn doelgroep? Zijn wij B2B-marketeers wel geïnteresseerd in verschillen? Wat helpt het ons in de dagelijkse praktijk?
Wij merken op onze NIMA B2B-bijeenkomsten dat er onder B2B-marketeers een grotere honger is om van elkaar te leren dan om de existentiële verschillen (die er ongetwijfeld zullen zijn) te benadrukken. Long trapt vele open deuren in waar we het niet mee oneens kunnen zijn; het B2B-aankoopproces is complexer door de interactie van en met de Decison Making Unit (DMU), er zijn dus meerdere CX nodig, en digital wordt steeds belangrijker. Maar helaas blijft Long toch heel summier in zijn bijdrage over ‘hoe het dan allemaal moet’. Juist deze ‘hoe’-vraag is de frictie van de B2B-marketeer. Hier zouden we meer op moeten focussen en willen we graag ons steentje aan bijdragen.
Lees deze blogpost van Arthur Simonetti RM op 