Volgens de Amerikaanse ANA (Association of National Advertisers) wordt minder dan de helft van alle online ‘impressies’ door mensenogen gezien. Online reclamefraude is als inkomstenbron van de georganiseerde misdaad inmiddels groter dan prostitutie. Maar niemand lijkt zich er erg druk over te maken. Hoe groot is het probleem? En kunnen en willen we er iets aan doen?
Ik blijf het een bizar fenomeen vinden. We geven miljoenen euro’s uit aan het meten van het bereik van traditionele media. Waar we vervolgens ook nog eens hoogoplopende discussies over voeren.
Tegelijkertijd geven we bijna meer geld uit aan online reclame dan aan tv, radio, print en buitenreclame. Dit alles zonder dat we ons serieus lijken te bekommeren over de vraag waar die reclamebudgetten eigenlijk terechtkomen en wie er nu precies naar kijken. Online is ‘alles’ meetbaar, zo wordt ons voorgehouden. Maar in de praktijk moeten adverteerders het doen met een groot aantal nietszeggende, vaak onjuiste en oncontroleerbare metrics zoals impressies, clicks en unieke cookies.
Praat mee op de KeizersGracht Conferentie van dinsdag 18 februari. Met John Faasse en gastpresentator Marcel Vogels van MeMo2.
Lees meer op 