In 2014 kondigde SWOCC het groots aan: er moet een Chief Brand Officer komen. Dit kwam uiteraard niet uit de lucht vallen. Het merk is bezig aan een opmars, en dit is de volgende stap naar volwassenheid. We zijn nu twee jaar verder, dus tijd om een balans op te maken. Die CBO, die zien we in Nederland nog nauwelijks, helaas… We zien wel dat er steeds meer merkmanagers worden aangesteld, maar ook dat het veelal nog onduidelijk is welke rol ze moeten vervullen en welke plek ze in de organisatie moeten innemen. Best gek als je je bedenkt dat het merk steeds belangrijker gaat worden voor ondernemingen. Maar hoe kan het dat het merk nog niet echt voet aan de grond krijgt binnen organisaties? Waarschijnlijk is het een combinatie van factoren. Toch wil ik er graag een theorie uitlichten, één waarvoor we terug moeten in de tijd.
Het merk 1.0: hoe het ooit begon
Het merk begon ooit als de naam voor het logo van een organisatie. Theoretisch gezien is een merk nog steeds ‘ieder teken, symbool of uiterlijke verschijning waardoor een product of dienst zich onderscheidt van concurrerende producten of diensten’. Waar het merk 1.0 (zoals we deze beschrijving noemen) oorspronkelijk alleen dienstdeed als een soort (kwaliteits)stempel waarbij duidelijk werd gemaakt wie de maker van een product was, werd het merk 1.0 later uitgebreid met aanvullende huisstijlelementen welke de identiteit van een organisatie zichtbaar maakten. De ontwikkeling en het beheer hiervan lag in die tijd bij communicatie.
Deze Blogpost van Wendy Bolhuis SCP verscheen op MarketingOnline. Lees hier de volledige tekst