Het Verhaal is precies zo oud als de mens zelf. En we vertellen elkaar al héél lang verhalen. Maar dat wil niet zeggen dat iedereen storytelling begrijpt. Integendeel, er zijn zelfs zeven punten die mensen faliekant verkeerd hebben begrepen. Welke dat zijn, lees je hier.
Punt één: storytelling is niks nieuws en het is niet voor en niet door het bedrijfsleven uitgevonden. Storytelling (schrijf je zelfs in het Engels aan elkaar, punt twee) betekent letterlijk vertaald niets anders dan verhaalkunst, een verzameling theorieën uit het domein van de kunsten, zoals dramaturgie, semiotiek, (beeld)regie, compositieleer en nog een heleboel afgeleiden daarvan.
Het woord storytelling wordt in zekere zin dan ook verkeerd gebruikt (punt drie). We zouden moeten spreken van zoiets als ‘toegepaste storytelling’ omdat we de verhaaltheorie toepassen op zaken die van origine niet bedoeld zijn als verhalend medium. Maar goed, zo nauwgezet bekt het niet zo lekker en dus spreken we van ‘storytelling’ of ‘story’, vinden we onderweg nog zoiets uit als story (spatie) telling, en voilà: een nieuwe industrie is geboren.
Lees deze blogpost op 