Wat communiceren betekent is een boek over communiceren zelf. Met zo’n 35 jaar werkervaring op alle denkbare communicatieterreinen is Frank Regtvoort in 2016 aan dit boek begonnen. Regtvoort wilde voor zichzelf helder krijgen waar de begrippen ‘communiceren’ en ‘communicatie’ voor staan: ‘Wat maakt werk tot communicátiewerk?’. De antwoorden die hij vond heeft hij op minder dan 80 bladzijden uiteen weten te zetten.
Recensent: Ment Kuiper, Register Marketeer
Vanaf de eerste pagina gooit Regtvoort de knuppel in het hoenderhok. We hebben naar zijn overtuiging de mond vol van communiceren en communicatie, zonder te weten wat communiceren eigenlijk ís. Zolang we het communicatiewerk naar tevredenheid uitvoeren, is er volgens hem niks aan de hand. Goed is goed. En dat is meestal het geval. Maar wat als communicatiewerk een bak ellende veroorzaakt? Dan is er, zo illustreert Regtvoort aan de hand van talloze voorbeelden, zonder uitzondering iets misgegaan in het communiceren zélf. Vraag is waar je concreet aan kunt sleutelen om – dure – communicatiemissers te herstellen of, beter, waar kun je op moet letten om die missers te voorkomen. Als antwoord komt Regtvoort in een paar stappen met ‘kennis van communiceren’ op de proppen, die zo verbijsterend eenvoudig wordt gepresenteerd dat je je afvraagt waarom het al niet veel eerder door anderen is bedacht en opgeschreven.
In deel twee van het boek wordt die kennis van communiceren toegespitst op het communicatiewerk dat beroepshalve in opdracht van bedrijven en (overheids)organisaties wordt verricht. In deel drie staat beschreven hoe die kennis kan worden toegepast in de uitingen en media die door organisaties worden gebruikt om te communiceren. De informatiedichtheid van sommige passages is daarbij wel erg hoog en dat komt de leesbaarheid niet altijd ten goede.
Een boek dat zijn gelijke niet kent: Naar mijn weten is er niet eerder zó over communicatiewerk geschreven als in dit boek. Klassieke begrippen als zender, boodschap, medium en ontvanger worden door de auteur terzijde geschoven. In plaats daarvan introduceert hij begrippen als context, betekenis en betekenisdrager. Met communicatiecompetenties wordt korte metten gemaakt, want zo redeneert Regtvoort, communiceren zelf is de competentie. Een boek met talloze wetenswaardigheden die de mening van de auteur weergeven. Bijvoorbeeld dat waarnemen (luisteren, lezen, proeven, et cetera) géén communiceren is. Of dat alleen werk dat wordt gedaan óm te communiceren, communicatiewerk kan worden genoemd. En dat dit communicatiewerk zonder uitzondering tot het ‘bezit’ van de organisatie kan worden gerekend, en dus niet – nooit – tot dat van degenen die dat werk voor de organisatie uitvoeren.
Of je als marketeer iets aan dit boek hebt, en wát, zul je net als ik waarschijnlijk pas ten volle beseffen zodra er een kink in een communicatiekabel komt waarvoor jij je hebt te verantwoorden. Na het (her)lezen van de krappe tachtig bladzijden kun je in een paar zinnen uitleggen wat die kink heeft doen ontstaan en wat er anders moet om wel succesvol te zijn. Dat is wat het lezen van dit boek je als marketeer oplevert: kennis van communiceren. En die komt je niet aanwaaien door wat door die bladzijden te bladeren. Het boek is redelijk toegankelijk geschreven, maar de totaal afwijkende invalshoek van Regtvoort, vereist wel dat je het van begin tot eind met aandacht leest.
Auteur: Frank Regtvoort
ISBN: 9 789491 737428
Uitgever: Uitgeverij Nobelman
Druk: 2019
Trefwoorden: Communiatiewerk, communiceren